وضعیت کشاورزی در امارات
امارات متحده عربی دارای ۸۳.۶۰۰ کیلومترمربع مساحت است و تنها ۰.۷۷ درصد از زمین‌های این سرزمین قابلیت کشت را دارا می‌باشند. مردم امارات عربی متحده، متکی به درآمد نفت بوده و عموماً از سطح رفاه خوبی برخوردار هستند؛ تنوع فعالیت‌های اقتصادی موجب شده تأثیرات ناشی از تلاطم در بازار نفت بر اقتصاد این کشور کاهش یابد، این کشور در دو دهه اخیر به مرکزی تجاری و توریستی بدل شده است.
رشد بخش مالی، تجاری و صنعت جهانگردی، به رونق ساخت‌وساز در این کشور منجر شده و میلیاردها دلار در ساخت پروژه‌های بسیار مدرن و خیره‌کننده هزینه می‌شود.
تولید ناخالص داخلی در این کشور، ۳/۱۶۷ میلیارد دلار است. سه میلیون و شصت و پنج هزار نفر، نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری در این کشور ۴/۲ درصد است. ۵/۱۹ درصد از مردم آن زیرخط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم ۱۱ درصد بود. سیاست نظارت بر ارز در این کشور وجود ندارد. بانک‌های تجاری بسیاری تحت نظارت بانک مرکزی فعالیت دارند. در این کشور مالیات شخصی دریافت نمی‌شود.
کشاورزی در امارات
کشت درون سرزمینی: مهم‌ترین شهر زراعی و کشاورزی امارات منطقه‌ی “مسافی” است. منطقه مسافی یکی از مناطق زراعتی رأس الخیمه است که به علت کشت انبه و خرما در امارات از شهرت بالایی برخوردار است. رتبه بعدی مربوط به شهر الذید می‌باشد از ویژگی مهم این منطقه، انبوه آب‌ها، مزارع و بستان‌های شبیه به جنگل می‌باشد. الذید یکی از قطب‌های کشاورزی کشور امارات بوده و خاک آن مرغوب و حاصلخیز است. بخش مهمی از میوه‌ها و سبزیجات امارات در این منطقه کشت می‌شود؛ به طوری که از واردات سبزیجات به امارات تا حد زیادی کاسته است. «توت فرنگی» الذید در امارات و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس از شهرت بسیار بالایی برخوردار است و همینظور کشاورزی در خورفکان از توابع الذید رونق قابل‌توجهی دارد و محصولات آن مانند پرتقال، انبه، موز و… سهم مهمی از بازار میوه امارات و عمان را تشکیل می‌دهند. مسافی را قلب تپنده کشاورزی امارات می‌دانند. از دیگر مناطق حاصلخیز امارات مسافی الفجیرة است که دارای زمین‌های حاصلخیز کشاورزی و منابع آب شیرین است و شغل بیشتر مردم آنجا کشاورزی است.
محصول‌های کشاورزی و میوه‌های کشت شده در مسافی الفجیرة:
- سیب
- هلو
- انار
- پرتقال
- نارنگی
- لیموترش
- لیموشیرین
- نارنج
- بالنگ
- نخل
- موز
- خربزه
- هندوانه
- انبه
- نخل خرما
- گوآوا
- بادام
- پاپایا
- خیار
کشت فراسرزمینی: باتوجه به شرایط آب و هوایی و همین‌طور کمبود مزارع و زمین حاصلخیز در امارات، حکومت و دولت این کشور اقدام به سیاست‌های کشت فراسرزمینی نموده تا نه تنها با کمبود محصولات کشاورزی روبه‌رو نباشد بلکه بتواند بازارهای صادراتی گسترده‌ای را نیز در اختیار گیرد. سیاست کشت فراسرزمینی از 10 سال پیش توسط دولت امارات دنبال شده و در سال‌های اخیر به صورت مضاعف دنبال می‌شود و شرکت‌های اماراتی زیادی در این حوزه در 5 قاره مشغول به کار هستند.
از سال 2018 شرکت‌های اماراتی مزارع وسیعی را در شهرهای اروپا و آفریقا جهت تولید مواد غذایی در خارج از امارات در اختیار گرفته‌اند. این شرکت‌ها، قرارداد واردات هزاران تن غلات و علوفه را منعقد و تولید کرده و مازاد آنها را در سیلوهای غول‌پیکر در امارات و سایر کشورها فرآوری می‌نمایند و برای صادرات مجدد آنها اقدام می‌نمایند.
به عنوان مثال شرکت “آل فوآ” خرما را در 48 کشور جهان توزیع می‌کند و دارای 15 برند تجاری با دارایی‌های 11 میلیارد درهم معادل سه میلیارد دلار در 5 کشور است.
شرکت “آینده امارات” شرکت دیگری است که در زمینه دام تخصص دارد و دارای مزارع بزرگی در مصر، اتیوپی، استرالیا و اردن است و برنامه‌ای برای گسترش مزارع خود در آسیای مرکزی دارد.
شرکت “النخیه الزراعیه” برای تولید سبزیجات و میوه‌ها در مراکش، صربستان و رومانی مزارغ بزرگی در اختیار دارد.
شرکت دیگری تحت عنوان “شرکت ملی خوراک” بیشتر در زمینه واردات و توزیع خوراک دام فعالیت دارد و بیش از 600 هزار تن ظرفیت تولید خوراک دام آن می‌باشد و بیش از 300 مشتری اصلی در کشورهای حوزه خلیج‌فارس را پوشش می‌دهد.
شرکت بین‌المللی “ماهی” در تولید ماهی و محصولات جانبی آن تبحر داشته و دارای یک شبکه جهانی برای توزیع محصولات دریایی به اردن، کویت، عربستان سعودی، عمان، آمریکای شمالی و اروپا است.
اماراتی‌ها سیستمی دارند که با حداقل میزان آب و انرژی به نتیجه می‌رسد. مثلاً گلخانه‌هایشان را با هوش مصنوعی کنترل می‌کنند. حدود ۴۰ درصد GPD آنها از بخش کشاورزی است. در واقع اماراتی‌ها حدود ۴ میلیارد دلار GPD از بخش کشاورزی درآمد دارند؛ اما این کشور به میزان کمی کشاورزی را در داخل مرزهای خود انجام می‌دهد و بیشتر کشاورزی آنها فرا سرزمینی است. اولویت زراعت در گلخانه‌های کشور با محصولاتی است که به آب کمی نیاز دارند.
